Dista olan hersey ice, icte olan hersey disa.

Yeni bir kader! Duzenli atiyor nabzim, bir tekerlegin sonsuz yolculugunda sonsuz kez donusu gibi. Nabzin sayilmaz sonsuzlugunun ritminde hapis, dogumunu bekliyor. Ama nereye gidersem gideyim hep bir vucudun ve dunyanin icinde olmak duygusu. Yine de beynim disariya cikmak istegiyle simdi eskisinden de iyi calisiyor. Disariya cikmak istiyorum. Dunyayi, kokleri ve berrak suyu kesfetme arzusu. Benim kaderim vucudumun mekâniyla beynimin mekâni arasinda imkânsiz bir yolculugu tecrube etmeye calismak olacak. Kaderimi dogar dogmaz unutacak olsam da. Unuttugumu hayal meyal hatirlasam da... Biliyorum, ben dunyaya ic mekâni dista, dis mekâni icte yasamak icin geliyorum.

Alinyazimin, kendi vucudumun mekâninda, uzunca bir sure, gecerli olandan baska bir usun aylik dongusunde cevrilerek yasamak. Ama vucutlarin dunyaya firlatildigi yerde alinyazilarinin yataklarindan biri olacagim. Ben kendi bedeninde yalnizca cozulmeyi ve dagilmayi degil dogumu da gorebilenlerin cinsindenim. Nasil bir gormek ki bu? Yaratimda hersey herseyi gorunmez kiliyor... Dogum bir seraptir.

Dogum - Zeynep Direk